Jan Paweł II

Kronikarze pisali, że Karol Wojtyła urodził się w porze nabożeństwa, bo gdy położna uchyliła okno, to z pobliskiego kościoła słychać było pieśni śpiewane na cześć Najświętszej Maryi Panny. Był 18 maj 1920 r.  W tym roku skończyłby 85 lat. Niestety, Pan zabrał go do siebie i jak powiedział kardynał Ratzinger, z niebieskiego okna patrzy na nas i nam błogosławi. Przeżyliśmy niezwykłe dni i niezwykły dla Polski czas odejścia od nas Ojca Świętego.

We wszystkich kościołach naszej Ojczyzny (i nie tylko, bo modlono się na całym świecie) łączyliśmy się duchowo z Watykanem i z tymi, którzy udali się do Rzymu, aby osobiście przeżywać chwile rozstania z naszym wielkim rodakiem Janem Pawłem II - Wielkim.

Od chwili święceń kapłańskich wróżono Ojcu Świętemu wielką karierę w hierarchii kościelnej. Któż jednak mógł przypuszczać, że wejdzie aż na jej szczyty, że wybrany na następcę św. Piotra zasiądzie na stolicy Piotrowej...  Pierwszy od ponad czterystu kilkudziesięciu lat papież „nie Włoch”, swój pontyfikat rozpoczął w przełomowym okresie dla Kościoła i świata. „Powołali mnie z dalekiego kraju, abyśmy razem od nowa ruszyli wspólną drogą historii i .Kościoła, z pomocą Boga i ludzi”, powiedział podczas uroczystej inauguracji, zapowiadając zarazem, że Jego misja będzie miała charakter służebny.

Pontyfikat Jana Pawła II miał niewątpliwie nowatorski charakter. Żaden z Jego poprzedników tak często nie opuszczał Watykanu, ani żaden z Jego poprzedników nie odwiedził tak wiele krajów. Statystyki podają, że 10% czasu pontyfikatu Ojciec Święty poświęcił na podróże apostolskie. Już podczas swej pierwszej wizyty w Dominikanie i Meksyku, w styczniu 1979 r.,  rzucił wszystkim wyzwanie by czynić świat jeszcze bardziej sprawiedliwym. Pielgrzymując do najdalszych zakątków naszego globu ciągle głosił Dobrą Nowinę, nawoływał do pokoju i respektowania praw człowieka i jego godności. Wyznaczył sobie zadanie jednoczenia wszystkich chrześcijan. Prowadził trudny dialog z Żydami i muzułmanami.

Stojąc na czele państwa Watykańskiego Jan Paweł II nie zawsze przestrzegał protokołu dyplomatycznego. Przed przywitaniem się z głowami państw oddawał cześć ziemi podawanej mu na misie. Po operacji stawu biodrowego miał problemy z przyklękaniem. Bardzo mu zależało na bliskim kontakcie z wiernymi. Zanim turecki terrorysta postrzelił go na placu Świętego Piotra zdarzało się, że po skończonej Mszy św. przedzierał się przez kordon policji aby porozmawiać z ludźmi. Obdarzony niezwykłym charyzmatem bardzo szybko stał się ulubieńcem tłumów i massmediów. Swoje przemówienia przerywał często opowiadając jakieś anegdotki, a w kraju wspominał swoje dzieciństwo i młodość. Wszyscy pamiętamy jego opowieści o wadowickich kremówkach i wyprawach w Polskie Tatry.

W ciągu swego pontyfikatu Jan Paweł II ogłosił kilkanaście encyklik, w których omówił najistotniejsze problemy końca XX wieku, dotykające ludzi i instytucje Kościoła. Pisał o sytuacji człowieka i roli Kościoła w świecie współczesnym, o znaczeniu pracy w życiu człowieka i o jego rozwoju w społeczeństwie, o wartości i niepodważalności życia ludzkiego oraz o wielu problemach ludzkiej egzystencji. Stał na straży katolickich tradycji, chociaż był za to krytykowany. Podejmując tak trudne tematy starał się pomóc wiernym w określeniu ich miejsca w świecie i przypominał o fundamentalnych zasadach Kościoła, na straży których wiernie stał. Tymczasem wierna obrona katolickich tradycji nie zawsze spotykała się z uznaniem. Był jednak jednym z najbardziej zasadniczych papieży w swym nauczaniu. Konsekwentnie bronił prawa do życia, ostro przeciwstawiał się aborcji i eutanazji. Niewzruszony na coraz większe naciski na zrezygnowanie z celibatu i udzielanie święceń kapłańskich kobietom. Będąc duchowym przywódcą Kościoła Katolickiego stał się zarazem najbardziej znanym i najskuteczniejszym politykiem.

Kierunek jego polityki wyznaczała miłość bliźniego. Odwoływał się do sumień polityków i głów państw. Był duchowym inspiratorem  pokojowej rewolucji Solidarności. Bez jednego wystrzału zburzył potężne imperium  i przyniósł wolność wielu narodom. Nawoływał do poszanowania praw człowieka i jego godności. Wiele uwagi poświęcał ludziom biednym i chorym. Od wielu lat zabierał głos w sprawie zażegnania konfliktów społecznych. Podejmował się pokojowych mediacji. Słowa największego autorytetu naszych czasów mają niesamowity ładunek na wielu płaszczyznach życia ludzkiego.

Kolejną rocznicę urodzin będzie przeżywał już u Pana. Pogrzeb Jana Pawła II określa się jako największy pogrzeb w dziejach ludzkości. Poruszył wiele serc i sumień ludzkich, wielu skłonił do pojednania się z Bogiem w Sakramencie Pojednania oraz do zgody w relacjach międzyludzkich.  Módlmy się do Boga o rychłą jego beatyfikację, co byłoby nagrodą za Jego niezwykłe życie. Amen.

ks. Józef Michurski - salezjanin