Marian Zawilski

Do syna

Pamiętaj synu żeś żołnierzem

Ojczyznę swoją kochaj więc

Tyś jej obrońcą i puklerzem

nie wahaj się, gdy przyjdzie lec.

Bo Naród złożył i w Twe ręce

cząstkę obronnych swoich sił

Więc czyś w radości czy w udręce

nie wahaj się byś wroga bił.

Gdy na Ojczyznę chwile ciężkie

Przyjdą wśród burz i gromów fal

Ujmij miecz w swoje dłonie męskie

I utop w wrogu jego stal.

W obronie wiary, uciśnionych,

Wolności, życia, honoru, czci,

Świętych pamiątek zbezczeszczonych

Nie grzechem skrócić wroga dni.

Lecz gdy Ojczyzna twoja żyje

I wraża nie zagraża ćma

Niech dla Niej też Twe serce bije

I miłość z siebie dla Niej da.

Lecz miłość sama nie wystarcza

Ojczyźnie pracę trzeba dać.

I obowiązek Cię obarcza

Abyś dał to, na co Cię stać.

Tyś jednym z gmachu Jej filarów

Podeprzyj go z swych całych sił

Nie szukaj dla swych sił wymiarów

Bo trzeba żebyś dla Niej całym był.

Styczeń 1942 r.