By Naród trwał

Czas płynie nieubłaganie, to jedna z refleksji, jakie przynosi lektura kolejnego zbioru felietonów prof. Piotra Jaroszyńskiego zawartych w zbiorze "Naród ma trwać!". Opublikowane teksty powstały w latach 2004-2005 i głoszone były przez autora na falach Radia Maryja i Telewizji TRWAM, drukiem ukazywały się w tygodniku "Nasza Polska".

Ulotność słowa, zwłaszcza mówionego, domaga się, by jakoś je utrwalić, zwłaszcza wówczas, gdy podejmuje się w lekkiej, dziennikarskiej formie treści ponadczasowe. A wiele z podejmowanych przez znanego filozofa problemów, choć dotyczy naszej niełatwej codzienności, to jednak sięga do korzeni łacińskiej cywilizacji, a zarazem wybiega w przyszłość. Świadczą o tym już brzemienne w treść tytuły rozdziałów: Naród i Polska, Religia i Kościół, Polityka, Rodzina i wychowanie, Nauka i studia, Emigracja, Wielcy dla Polski. Przypomnienie wielkich Polaków, jak bł. prymas Zygmunt Szczęsny Feliński, Cyprian Kamil Norwid, kapłan emigrantów ks. Aleksander Jełowicki czy pierwszy z naszych wieszczów Adam Mickiewicz, łączy prof. Jaroszyński z głęboką troską o przyszłość naszej Ojczyzny. A jest o co się martwić.

Jako wieloletni wykładowca akademicki prof. P. Jaroszyński w jednym z felietonów rozważa problem młodzieży i naszych przyszłych elit. Pozytywny obraz, jakim jest fakt, że coraz większa liczba młodzieży podejmuje studia wyższe, psuje to, że studiowaniu nie towarzyszy ani poprawa jego warunków, ani poszerzenie kadry dydaktycznej. Szkoły wyższe upodabniają się do taśm produkcyjnych, gubiąc swój podstawowy cel, jakim jest dobro człowieka. Dodatkowo, zamiast naukowego rozwoju, wielu młodych ludzi zmuszonych jest w czasie swoich studiów do pracy. Jakaś część z nich, szukając dla siebie odpowiednich warunków do życia i pracy, decyduje się na wyjazd za granicę. W większości przypadków młodzi ludzie po studiach w Polsce nie znajdą pracy za granicą w swoim zawodzie i nie dołączą do tamtejszych elit. Najczęściej podejmują proste prace fizyczne, ale lepiej płatne niż wymagające ogromnej wiedzy i wieloletniej pracy stanowiska profesorów na polskich uczelniach. Tak więc już dziś społeczeństwo traci przyszłe elity.

W kraju pozostają emeryci i renciści, którzy nie są w stanie podźwignąć słabego państwa. "Jest ciekawe - snuje autor refleksję - że tak mało środowisk dostrzega problem przyszłości naszego narodu. Jeżeli bowiem przyszłością narodu jest młodzież, a młodzież polska czuje coraz słabszy związek z własną ojczyzną, zaś starszym i odpowiedzialnym za nasze państwo władzom nie zależy na tym, aby młodzież została w kraju i tu pracowała, to czy trudno zgadnąć, co stanie się w niedługim czasie?". Nietrudno. Trzeba bowiem pamiętać, że po 1989 r. zrobiono chyba wszystko, co możliwe, żeby jak największą ilość Polaków zmusić do emigracji. W zamian za nieuczciwy wzrost prywatnych fortun przedstawiciele władz państwowych pozwalali, a w wielu przypadkach zachęcali młodych ludzi do upokarzającej wędrówki po świecie... za chlebem. Problem dotyczy więc szans młodzieży i losów Narodu, ale również tego, czego od wieków uczy nas nasza historia - potrzeby poszanowania naszej ludzkiej godności i honoru. Zachętom do głosowania za UE i mirażami wspaniałej pracy za granicą nie towarzyszyła, i do dzisiaj nie towarzyszy, refleksja nad niszczeniem rodziny, rozbijaniem więzi środowiskowych, zanikaniem kultury i wprost biologicznymi stratami, jakich doznajemy, chyba że o to właśnie chodziło. Jest więc o czym pomyśleć i - wiele do zrobienia.

Piotr Mazur

P. Jaroszyński, Naród ma trwać!, Dom Polski, Warszawa 2006,

ul. Wandy 14/10, 03-949 Warszawa, tel. 022 672 90 47,

e-mail: dom_polski@poczta.onet.pl

Nasz Dziennik z 27.02.2006, Nr 49 (2459)

http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=kl&dat=20060227&id=kl11.txt