Rocznica rzezi Pragi

dokonanej przez wojska Suworowa

Po klęsce wojsk powstańczych pod Maciejowicami i uwięzieniu rannego naczelnika Tadeusza Kościuszki Rosjanie ruszyli na Warszawę. 4 listopada 1794 roku armia rosyjska pod wodzą Aleksandra Suworowa rozpoczęła szturm Pragi, która wówczas była odrębnym miastem. Szańców praskich broniło 12 tys. polskich żołnierzy.

Siły rosyjskie były dwukrotnie większe. Po nierównej czterogodzinnej walce Moskale zdobyli Pragę. Suworow swoim zwyczajem miasto oddał żołdakom jako łup. Ci rozpoczęli rzeź ludności cywilnej, w tym dzieci, kobiet i starców, gwałcąc i rabując wszystko, co się dało. Rosyjski wódz w ramach ulubionej błazenady biegał z dwoma indykami pod pachą, wołając: "Niech przynajmniej te dwa nieboraki przeżyją!". Krzyki gwałconych i mordowanych były tak głośne, że słychać je było po drugiej stronie Wisły. Było to celowe działanie Suworowa, mające na celu złamanie ducha powstańców na lewym brzegu rzeki. Zamierzony cel osiągnął. Ignacy Potocki przybył do obozu Suworowa i zaproponował kapitulację Warszawy pod warunkiem przyrzeczenia bezpieczeństwa jej mieszkańców. Armia powstańcza, niepobita w polu przez Moskali, opuściła stolicę i bez walki skapitulowała 22 listopada pod Radoszycami. Wymordowanie bezbronnej ludności Pragi było okrucieństwem, jakiego nie pamiętano w Polsce od czasów najazdu mongolskiego w XIII wieku. Sam Suworow tak o nim pisał: "Straszny był przelew krwi; na każdym kroku ulice były okryte trupami, wszystkie place były zasłane zwłokami. (...) Krew płynęła strumieniami. Wisła zaczerwieniona unosiła prądem swym ciała tych, którzy tonęli szukając w niej ratunku". Ogółem zginęło na Pradze 10 tys. żołnierzy i 8 tys. cywilów.

AKU

Nasz Dziennik z 29-30 października 2005

http http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20051029&typ=wa&id=wa34.txt